پهنه آبی خلیج فارس، آذین دل انگیز مسیر 222 كیلومتری بندرعباس تا ابوموسی بود كه با عبور از لابلای پرچین ابرها و از فراز مینای آسمان، با دیدن زلال نیلگونش، حسی غرورانگیز به آدم دست می داد.

پیش از آغاز سفرم، تصور رازگون جنوبی ترین نقطه كشورمان با توجه به شرایط حاكم بر آن، هیجان و التهاب خاصی را در وجودم می آكند.

بی برو برگرد، سرزمین كهن ما، تابلویی بی بدیل از آمیزه جذابیت های دلربای طبیعی، تاریخی و فرهنگی است كه هر كس با دیدن مناظر دلپذیر آن، ماتش می برد.

گستره ایران زمین،آنقدر جاهای دیدنی و چشم آسا دارد كه حتی خیلی از هموطنان نیز نه تنها آنها را ندیده یا اصلا' در طول عمرشان نمی بینند بلكه شاید از وجود آنها هم بی خبر باشند و ای دریغا از این دین عظیم ادا نشده كه این زادبوم كهن اهورائی بر دوش فرزندانش دارد.

ابوموسی، این جنوبی ترین نقطه میهن، یكی از همان مناطق بكر و دلفریبی است كه یقیینا' چشم بسیاری از ایرانیان به آن نیفتاده و حتما هر هموطنی، مشتاقانه، رویتش را چشم در راه است.

بعد از تحولات سفر اخیر رئیس جمهوری به جنوبی ترین نقطه كشور، بتازگی مقرر شده است تا با برقراری تورهای گردشگری، راه آمد و شد ایرانیان به این جزیره زیبای مرجانی تسهیل شود.

من نیز وقتی خبر رفتنم به این دیار نام آشنا و نازدانه سرزمین مادری را شنیدم، كلی برای دیدنش لحظه شماری كردم تا بالاخره چشمم به جمال دلربایش افتاد.

محمل كنونی ورود و خروج اغلب ایرانیان به ابوموسی، پروازی است كه هر روز از بندرعباس مركز استان هرمزگان به این جزیره انجام می شود.

فرودگاه كوچك جزیره، نخستین جایی است كه مسافران با ورود به آن، رویای دیدن بكرترین جزیره مرجانی كشور را محقق شده می یابند و طبعا' برداشت اول هر تازه واردی به این خطه، تاثیر زیادی در ره توشه دلپذیر سفرش دارد.

با اینكه در پرتو برنامه ریزی دولت برای جذب گردشگر و سرمایه گذار به این جزیره، یقیینا فرودگاه ابوموسی كه اكنون روزانه تنها پذیرای یك پرواز از مبداء بندرعباس است، منبعد نیاز به توسعه بیشتری دارد با این حال،هم اینك تنها آذین آن یعنی یك تابلوی نقش برجسته سفالی بر فراز بخش ریل بار فرودگاه، صحنه حماسی دل انگیزی را در پیش روی مسافران آفریده است.

در حكاكی هنرمندانه این تابلوی36 مترمربعی، تركیب موزون اطلس زیبای خلیج فارس و موقعیت جزایر ایرانی از جمله ابوموسی در آن، اشعار حماسی فردوسی، نقوش برجسته تخت جمشید و شمایل سربازان هخامنشی،رستم دستان و یك رزمنده معاصر ایرانی به كار رفته است.

'چو ایران نباشد تن من مباد'، سروده جاودانه فردوسی است كه در سمت چپ بالای این تابلو خودنمایی می كند و فحوای با مسمای آن، روح و جنم رادمردان این سرزمین اهورائی در صیانت از سرزمینشان را به رخ می كشد.

همچنین حك شعر زیبای'ای ایران ای مرز پرگُهر- ای خاكت سرچشمهٔ هنر' در امتداد خط عرضی تابلوی سفالی،شكوه هنر،فرهنگ و تمدن ایران زمین را یادآور می شود.

'ای دشمن ار تو سنگ خارهای من آهنم - جان من فدای خاك پاك میهنم'، شعر شورانگیز دیگری است كه در كناره طول تحتانی تابلوی یادشده به نگارش درآمده و عزم راسخ ایرانیان در پاسداری از این خطه اصیل وطن را به رخ كشیده است.

مضاف براین، شعر'من ایرانیم، آرمانم شهادت'، نوشتار غرورآفرینی است كه بخش راست بالای خط طولی تابلو در كنار شمایل رزمنده ایرانی دارای پیشانی بند را به خود اختصاص داده و به زیبایی،خصیصه ارزشی این مرز و بوم كهن را به نمایش گذاشته است.

بواقع،آمیزه مجموعه مفاهیم غنی این نوشته ها و تصاویر، نمادهای غرورانگیزی از خصائل ایرانی-اسلامی را در معرض نظر كسانی قرار می دهد كه وارد فرودگاه ابوموسی می شوند، شهری كه این روزها قلب70میلیون ایرانی در آن می تپد.

بااین همه، لازم است در كنار این طرح‌ زیبای ملی و دینی همانند دیگر فرودگاه های كشور، نشانه های انحصاری موید مختصات خود جزیره ابوموسی نیز در فضای جنوبی ترین فرودگاه كشور در معرض دید همگان قرار بگیرد.

عظمت و زیبایی،درجستجوی چشمانی است كه آن را ببیند و یقیینا' ابوموسی، این جزیره میناگون مرجایی واقع در قلب خلیج فارس،قطعه ای دلفریب از گستره خاك كشورعزیزمان است كه دیدنش،چشم زیباپسند ایرانیان را مسحور و خیره می سازد.

جزیره ابوموسی، جنوبی‌‌ترین جزیره ایرانی در گستره آبهای خلیج همیشه ‌فارس است.

این جزیره در 222 كیلومتری بندرعباس و 75 كیلومتری بندر لنگه قرار دارد.

جزیره ابوموسی یكی از 14 جزیره استان هرمزگان است كه دارای بیشترین فاصله از سواحل ایرانی خلیج فارس است.

آب سواحل این جزیره یكی از زلالترین و شفافترین آبهای ساحلی بوده و دارای تنوع جانوری دریایی از جمله لاك ‌پشت سبز دریایی، مارماهی، شاه ‌میگو، كوسه و ماهیان رنگارنگ است.

این جزیره دارای تپه‌ ماهور و دشت‌های زیبایی است كه برجستگی‌های تپه‌های شنی آن و كوه بلند مخروطی شكل به نام كوه «حلوا» نیز در آن چشم آساست.

از:محمدرضا شكراللهی

543